Akşamki maçı izlerken yaşanmış bir hadise geldi hatırıma. Müsaadenizle biraz da hikayeleştirerek sizinle paylaşayım ki meramıma kılavuz olsun.

Trabzonlu bir kabadayı İstanbul’a taşınmış. Kıyıda kenarda bir varoşa yerleşmiş. Garip gurebanın bol olduğu semtte geleneksel raconuna devam ediyor kendini ağırdan satıyormuş. Trabzon’daki kankalarından birini hava basmak için İstanbul’a davet etmiş.

Neyse uzatmayalım. Bizim ikinci bıçkın da otobüse atlayıp gitmiş. Topkapı’da buluşmuşlar. Otomobiliyle arkadaşını alan ilk İstanbullu arkadaşına da fors yapmak uğruna trafik magandalığına yelken açmış. Millet Caddesi’nde kız görünümlü  orta kesim bir delikanlıya göz koymuşlar. Sıkıştırdıkları delikanlının milli tekvandocu olduğundan bihaberlermiş tabi ki. Tekvandocu otomobili sağa çekip araçtan inmiş. Bizimkiler birbirine bakıp gülmüşler. Arkadaşına gösteri yapma fırsatı yaratan ilk İstanbullu kabadayımız dizine dokunarak dönerek "Sen keyfine bak. Şuna bir kaç tokat atıp dönerim." demiş.

Arabada bekleyen misafir kabadayımız bir taraftan kız görünümlü gence acırken diğer taraftan uzun süredir kavgasına hasret kaldığı arkadaşını da uyarmış. "Ula oğlum fazla ileri gitme karakolluk olmayalım da." demiş.

Demiş ama gördüklerine inanamamış. Arkadaşı dayak manyağı olmuş kaşla göz arasında. İçinden "Galiba bizim uşak buralarda paslanmış. İneyim de şu ib..ye ahmak kafamı vurayım" diye düşlemiş. Kendine has tavırla bağırıp araçtan inmiş.

Ne olduğundan nasıl olduğundan habersiz gözünü Cerrahpaşa’nın acilinde açmış. Tekvandocuya vurmayı düşlediği ahmak kafasına dikiş atıyormuş görevli doktorlar. Sağa sola şaşkın şaşkın bakınırken yan sedyedeki arkadaşı seslenmiş kendisine; "Ula ne oldi sana. Hadi ben boş bulundum. Nedir senin bu halun?" diye takılmış, sormuş. Bizimkisi çizilen imajına halel getirmemek derdinde ya "Ula kanka basacağudum ona dayağı da bunlar döğüşmesini bilmiyler ki." diyerek vaziyeti kurtarmaya çalışmış.

Zamanında ağababalarının gözyaşlarıyla sahaların çimlerini suladığımız İstanbul’un yeni yetme takımlarını dövemiyoruz, ağız tadıyla! Akla karayı seçtik bu oligark takımından üç puan almak için. Bayağı hırpaladı bizi.

Geçen haftaki Hatay maçının baharı getirmediğini, getiremeyeceğini hep birlikte test ettik. Takımımız yine temposuz, opsiyonsuz, doğaçlama bir futbol eziyetini izletti bize diyeceğim de Meunier’e ayıp olmasın diye de yutkunuyorum.

Bosingwa’dan sonra futbolcu tabirini, gözümüz kapalı gönlümüz rahat, kullanabileceğimiz bir savunma bekimiz oldu artık. Attırdığı ikinci golün başlangıç, gelişme ve sonuç bölümündeki kalite, cesaret ve öngörüyü Larsen’in Mehmet Can’ın değil başarması hayal edebilmesi bile düşünülemezdi. Evet yaşı, boyu ve transferden önceki yedeklik durumu neticesinde biraz ağır olsa da kendisini tebrik ediyoruz.

Enis Bardhi’nin sahada kaldığı sürece mükemmel pas hatalarını, enfes top kayıplarını izledik Abdullah Hoca’nın denetim ve gözetiminde. Takımımızın zor durumuna binaen çekip gitmediği ilan edilen bu futbolcumuzun denize düşmediğimizi bilmesi gerekir. Bilmiyorsa da en üst perdeden öğrenmeli. Genç bir uşağımızın Bardhi’nin yerine sahalarda olması, gelişmesi, yetişmesi umudumuzdur, dileğimizdir.

Abdullah Hoca’nın Batista Mendy konusundaki mevki tasarrufunu anlayabilmiş değilim. Takım yenilirken, yenerken, eşitlik durumu farketmeksizin Mendy’nin stoper oynatılması bir stratejinin, oyun planının, futbol aklının gereği olmaz, olamaz. Aylardır çalışma fırsatı bulduğunuz futbolcuların kapasitelerini, performanslarını maç esnasında deneyimlemeyi size layık göremediğimizi bilin Sayın Hocam.

Bir maç sonunda uğradığı fiili tacizle futbol âleminin şaşkınlık ve depresyon geçirmesine sebep olan Halil Umut Meler’in her düdüğünü futbolcularla mütalaa etmesini yadırgadım, yakıştıramadım. Psikolojik desteğe ve terapiye olan ihtiyacının tam manasıyla giderilememiş olduğu kanaatindeyim. İki pozisyonda Mendy’e yapılan acımasız  taban darbelerini atlarken daha hafif bir girişim sonucu Meunier’e sarı kart göstermesi anlaşılamadı. VAR’daki bordo maviye duyarsız beyefendilerin (!) görmezden geldiği penaltı pozisyonunu da tutanaklara geçirmek maksadıyla yazalım.

Bir kaç cümle de TFF için yazmak icabı duyuyorum.

TFF, İstanbul kulüpleri arasındaki çapraz ateşten yara almamak adına uhdesinden, iradesinden vazgeçmeye devam ediyor.

VAR diyaloglarının teşhiri ve yabancı ekran gözlemcisi tayini futbolumuzun saha dışında oynanma, topun polemik, iddia ve iftiralarda kalma süresini artırmaktan başka bir işe yaramayacaktır.

İradesine İstanbul bandırasını çeken TFF ve kurullarının bir an önce istifası futbolumuzun marka değerine yapacakları yegane katkıdır...