UEFA Champions League hayaliyle düştüğümüz Avrupa yollarında önce bu lig için çapımızın yetersiz olduğu tespit edildi. Daha alt seviyede UEFA Europa League’e tayinimiz çıkarıldı. Bu ligde de kütlemiz kriterlere aykırı bulundu. Bu kadar yol gelmişken bari UEFA Konferans League ile yani UEFA’nın BAL ligiyle devamımız sağlandı.

UEFA’nın bütün iyi niyetine rağmen dün akşamki konsantrasyon eksiğimiz nedeniyle Schengen vizemize el konularak Avrupa’dan sınır dışı edildik. Üstelik Avrupa Birliği üyesi olmayan İsviçre’den uçağa bindirildik.

Ardımızda futbolun; kayak sporları, buz hokeyi, bisiklet ve tenisin gölgesinde oynandığı bir ülkenin sıradan takımının sevincini bıraktık.

Futbolumuzun Avrupa coğrafyasında takım oyunu, taktik disiplin, fiziki mücadele ve konsantrasyon segmentlerinden kırıldığını hep izliyorduk. Hala gerekli tedbirleri almadığımızı, alamadığımızı gördük yine yeniden.

Ne demişti bir Şaman öğretisi; "Ders siz öğreninceye kadar devam eder." Belli ki ne biz öğrenebilmişiz ne onlar unutuyorlar.

Maçın özeline dair neler söylenebilir?

"Bir kemik aynı yerden iki kere kırılmaz." demişti ya Atalarımız. Avcı Hocamız kırmaya çalıştı akşam. Ama kırılan kemik değil beklentilerimiz oldu.

Oyunumuzdaki nakaratlar nelerdi söyleyelim.

Bir; bir önceki maçı bitiren iki savunma bekimizin ilk on birde başlamasıydı. Bu iki bekten Bartra’nın olmayacağını, olamayacağını nacizane iddia etmiştim. Nihayet dün gece yediğimiz ilk gol Bartra’nın mevki liyakatsizliğinin neticesiydi. Larsen’in mevki sıkıntısı yok. Çünkü hem sağda hem solda istikrarlı bir vasat performansa sahip. Yine de oyunun sonlarında Eren’le değiş tokuşu manasızdı.

İki; hücum ve skor üretiminin kopyala yapıştır kolaycılığına bağlanması. İlk maçta bulduğumuz golün spontane gelişimi bu maçta taktik varyasyona dönüştürüldü. Arkadan şişirilen uzun toplarla Gomez rakip savunmanın arkasına sızacak ve ya kendisi gol atacak ya da ortaya servis sağlayacaktı. Gerek uzun menzilli pas sağlayıcılarının yeteneksizliği gerek Gomez’in tutukluğu ilgili taktiğin devre dışı kalmasına vesile oldu.

Ya rakip neler yaptı? Tabi ki kolay olanı. Az buçuk meziyetli gördükleri Gomez, Baka ve Trezaguet’e temaslı ve tatlı sert markaj uygulayarak hem oyunlarını hem sağlıklarını bozdular. Üç kez denedikleri kontratak düzeniyle iki rahat gol buldular o kadar.

Skorun ve turun kaybedileceğini anlayan Avcı Hocamız, ALLAH ne verdiyse hücum adına sahaya sürdü. Yetmedi içerideki savunmacılara da ileri karakol nöbeti yazdı. Öyle ki maçın sonlarında Denswil’den müteşekkil savunma, Bardhi’den ibaret orta saha düzenini dahi denedi.

Bu topyekûn hücum mantalitesi bu sezon ne içeride ne dışarıda mayalanmadı be Hocam. Rakip ceza sahası civarına yapılan yığınak kaos ve koordinasyon bozukluğu nedeniyle verimli olamıyor be Hocam.

Oyunu ve skoru değiştirmek adına alana sürülen futbolcularımız da maalesef çaresizliği oynadılar. Yazıcı oğlanımız kısa sayılmayacak süre içinde mütalaasız tek bir katkı şut, pas, dripling, duran top organizasyonu sağlayamadı. Bardhi’yi artık yazmayacağım. Onun takımıza sağlayacağı tek katkı formamıza vedası olur.

Yine de Gomez, Abdüş ve Denswil kötü değillerdi. Baka’nın kayan ayağı hem kendini hem takımını hem de turu enkaz altında bıraktı.

Maçın hakemi göstermediği kartlar dışında fena değildi.

Artık bizim için tek hedef zirai mücadeledir. Rastgele...