Kasımpaşa zirve mücadelesi yapan bir takım; Trabzonspor ise alt sıralardan kurtulma mücadelesi veriyor. Kasımpaşa gibi ekonomik yönden Trabzonspor’un kat be kat fazla imkanları olan bir takımla bizim gibi küçük bütçelerle ligde kalma savaşı veren bir takımın tabi ki boy ölçüşmesi mümkün değil. Trabzonspor’un rakibi Eskişehirspor, Bursaspor, Orduspor gibi takımlardır. Ayrıca kadro kalitesi bakımından Uğurcan, Maxi Gomez, Bakasetas, Visca, Hamsik gibi adı sanı duyulmamış futbolculardan kurulu bir takımın; Günay, Mustafa Eskihellaç, Mounir Chouair gibi dünya yıldızı futbolcularla baş etmesi mümkün değil.

Onun için Trabzonspor haddini bilerek oynamak zorunda idi nitekim öyle oynadı.

 İki şanssız golle maçı kaybetti ancak küme düşme olmayacağı için ligde kalmayı büyük ölçüde garantiledi…

Bu ironi bir çoğunuza saçma geliyor biliyorum ancak tablo sanki bu…

Evet, Trabzonspor sevdalıları hoca gidiyor, yardımcısı geliyor, yardımcısı gidiyor, izleme komitesinin başı geliyor. Trabzonspor’un oturmuş ucube oyun sisteminden zerre sapma yok. Kazmalarla olmadığını hiç birisi göremiyor, görmüyor.

Orta sahada Siopis ve Doğucan ile başlamak ve Hamsik’i kenarda tutmak tam bir futbol cinayetidir.

İzleme komitesinin ne denli başarısız olduğu, son haftalarda sürekli kaybeden orta saha ile maça çıkmasıyla belli oluyor, maçı sadece izliyorlar…

Akıl, taktik, teknik, fizik kondisyon ve de mental kondisyon sıfır. Gözlerimizin önünde Trabzonspor’un erimesine şahit oluyoruz.

Trabzonspor hiç bu kadar ayağa düşmemişti, hiç bu kadar aşağılanmamıştı. Maalesef bu günleri de gördük ve yine son zamanlardaki maçlar gibi bir buçuk pozisyonla maçı bitirdik.

Şimdi ne ileride çoğalabiliyoruz ne de defansta bir mücadele verebiliyoruz.

Takımın antrenman yapmasına gerek yok, ruhen yerlerde sürünüyoruz. Başkan, yönetim, olmayan teknik kadro ve de futbolcuların kesinlikle psikolojik destek almaları gerekiyor.

Öncelikle başkandan başlayalım…

Öyle ya da böyle bir şekilde Trabzonspor başkanı oldu. Kesinlikle Trabzonspor’un tarihini okumanda fayda var. Bu takım Türkiye’nin dört büyük takımından biri.

Hiç bir mazeret Trabzonspor’un şu anki durumunu izah edemez. Bu takımın büyüklüğüne göre davranıp takımın ağırlığını kaldırabilecek, takıma ruh katacak  bir teknik direktör bulman gerekir. Abdullah Hoca gittiği gün bu hocayı bulmanız ve göreve getirmeniz gerekiyordu. Her geçen gün Trabzonspor tarihinden yiyor. Şunu da söyleyeyim Sergen vb nöbetçi hocalar Trabzonspor’un yarasına merhem olamaz.

Siz futbolcular bir çoğunuz geçen yıl şampiyon olan kadroda bulundunuz. Trabzonspor’un ne denli büyük bir futbol takımı olduğunu gerek gittiğiniz deplasmanlarda gerekse dünyada ses getirmiş şampiyonluk kutlamalarında gördünüz. Yatın kalkın geçen yıl yaşadıklarınızı ve yaşattıklarınızı seyredin. Yetersiz hocalar ya da yardımcıları yada yardımcılarının yardımcıları her kim olursa olsun size pas yapın, kontrollü oynayın, geriye oynayın, yana oynayın diyorsa yüzüne tükürün, isyan edin, her şey para değildir.

Trabzonspor’un ruhuna uygun oynayın. Rakiple kora kor, dişe diş mücadele edin, geri geri kaçak oynamayın, ileride çoğalın. 90 dakika boyunca sadece 1-2 pozisyona girdiğiniz için utanın, sıradan takımların sıradan futbolcularının sizi küçük düşürmenize müsaade etmeyin.

Şunu unutmayın futbol kaliteniz ve kapasiteniz ne kadar üst seviyede olursa olsun, eğer koşmaz, mücadele etmez iseniz sonuçta hep küçük düşürülürsünüz.

Son olarak sevgili Trabzonspor sevdalıları…

Adı sanı ne olursa olsun mücadele etmeyen futbolculara asla sahip çıkmayın. Özellikle altyapıdan gelen futbolcuların hırsını görüyorsunuz. Hüseyin’in Bartra’dan ne eksiği var. Bartra’nın fahiş hatalarına gösterdiğiniz toleransı Hüseyin’den esirgemeyin.

Trabzonspor’un kurtuluşu altyapıdadır, Trabzonspor ne zaman dip yapmış ve zora düşmüş ise o zaman alt yapıdan gelen futbolcularla toparlanmıştır.

Kalite farkı yoksa bırakın bizim öz evlatlar oynasın, biz de destek olalım…