Ülke olarak zor, belki de kurtuluş savaşından sonra yaşadığımız en zor günleri yaşıyoruz.

Dünya doğal afet tarihinde ilk sıralarda yer alacak çok büyük ve yıkıcı etki gücü, şiddetinden daha fazla olan bir deprem yaşadık.

Bilim camiasının da bu yönde açıklamaları oldu.

Şunu belirtmek gerekir ki deprem ülkesi olduğumuz gerçeğini bize en acı şekilde anlatan bu afetten bu defa almamız gereken dersleri alacağımıza inanıyorum.

Sorumluluk noktasında oturan herkes, toplumun her kesimi iki elinin arasına başını alıp düşünmeli.

Bilimden uzaklaşan genel idare ve yerel idare artık her adımı bilim ile birleştirerek gerçekleştirmeli.

Trabzon özelinde bakarsak ve vurgu yaptığımız noktaları düşünürsek görüyoruz ki "bir şey olmaz" mantığını topluma rasyonellik olarak sunamazsınız.

Bir şey olursa ihtimali ile hareket etmeliyiz.

Tevekkül dediğimiz, bizi kadere sığınmaktan alıkoyar, bizi önce ilime, bilgiye, doğruya, sağlama sığınmaya sevk eder.

Bunlar yarınlarda daha çok, net ve ayrıntılı konuşmamız gereken sorunlardır.

Bugün on İlimizde yaşanan yıkım ve can kayıplarımız mevzu bahis olmalıdır.

Ülke olarak kenetlenerek, herkesin elinden gelenin fazlasını yapmak için kendini zorlaması gereken bir yıkım ile karşı karşıyayız.

Renklerin birleştiği, fikirlerin bütünleştiği, yolların ise afet bölgesinde kesiştiği tablo, bize özümüze döndüğümüzü gösteriyor.

Millet olarak zor zamanları birlik olarak, birlikte hareket ederek aşacağımızı biliyoruz.

Bugün sığ siyasi tartışmalardan, ucuz siyasi veya insani hesaplardan uzaklaşma günüdür.

Milyonlarca insanımızın mağdur, yüz binlerce insanımızın yaralı, on binlerce deprem şehidimizin olduğu ve on şehrimizin yıkım yaşadığı gerçeği bizde tarifsiz acılar, kapanmaz yaralar bırakacaktır.

Beklentiyle, suç isnadıyla, açık bulma gayretiyle hareket ederek değil "Devlete yar olma" niyetiyle kendimizi motive etmeliyiz.

Eksiklikleri konuşma günü veya iktidarın yanlışlarının faturasını Devlete kesme günü değil.

Bugünlerde bilmeliyiz ki dost düşman karışır, fitne kol gezer, kargaşadan kaostan beslenenler işe koyulur.

Acımız derin, öfkemiz büyük ve duygularını frensiz yaşayan bir milletiz.

Bizim bu yönümüzü kaşımaya çalışanlar olacaktır.

Her kelimeyi, yayılan her algıyı, paylaşılan her görüntüyü itidal ile irdelemeliyiz.

Eksikliklere yetişmeye, yaraları sarmaya, acılara merhem olmaya gayret göstermeliyiz.

Bir gencin iki üç arkadaşıyla, harçlıklarıyla alabildikleri ne varsa alıp deprem bölgesine koşan da, binlerce çorap olan bir yardım noktasından gelip bir çift çorap alan da bu aziz Devletin necip bireyleridir.

Birey olarak var ve anlamlı olmamızı sağlayan Devletimizi güçlü kılmalıyız.

Devleti güçlü kılan ona kayıtsız şartsız sahip çıkan millettir.

Biz, Devletsiz olamayız...

Bu Devlet de Milletsiz var olamaz.

Bugünleri aşıp yaraları sardıktan sonra, yıkılan ocaklardaki bacaları yeniden tüttürdükten sonra, Hatay'ı, Maraş'ı, Adıyaman'ı, Diyarbakır'ı yeniden kurduktan sonra her şeyi konuşacağız.

Ancak infial yaratacak PR çalışmalarına veya zayıf anımızı kollayan odaklara karşı güçlü olmak zorundayız.

Zor günler yaşayan ve zorlukların üstesinden kenetlenerek çıkan, çıkmasını bilen bir Devlet, Devletin yetemediği her noktaya gözünü kırpmadan koşan bir Millet bugünleri de aşar, aşacaktır.

Duamız, temennimiz, dileğimiz budur.

Binlerce canımızı kaybettik... Hepsine rahmet diliyorum. Yaralılara şifa diliyorum.

Milletimizin başı sağolsun.