Kredi kartları, banka makbuzları, ilk cep telefonu faturası gelmeden, ihtiyacının hissedilmediği keşfi bile yapılmamış beyaz eşya çeşitlerinin hiç birisi evlere girmeden; kuzine sobanın fırınında pişen ekmeğin rayihasında, tavandan asılı tahta yayıklar küt küt vururken daha mutluyduk.

Toprak yollar asfalt olmadan, dereler ıslah edilip demir parmaklıklarla tanışıp da su hapishanesine çevrilmeden soğan çuvalı ile balık tutarken daha mutluyduk.

Peynir sofraya marketten gelmeden, soğan marul salataya pazardan girmeden, yeşil çimenlerde inek otlatırken, elde kazma ekip biçerken daha mutluyduk.

Tahtadan beşik gıcırtıları, eski elbiselerden kesilen çocuk bezleri, lâstik pabuçlar, naylondan kayaklar, dikeni batan patikalar, bilyeli arabalar, misket oynadığımız fodik denilen çukurlar, otomobil sayısı henüz sınırlı sayıda iken yollara dökülen insan kalabalıklarıyla çok daha mutluyduk.

Kim Çaldı Mutluluklarımızı Kim Götürdü Ocağımızda Tüten Huzuru

Heybesini sırtına takıp bizden biriymiş gibi gelen hırsızın adı vahşi kapitalizmdir. İçimize evimize dahi soktuğumuz bu yabancı sofraları haramla, vicdanları neşterle kazıyarak merhametsiz zalimleri yerine atamış, güzel olan her şeyden çalmış, ahlak, duygu, anlayış erozyonu yaratarak terk edip gitmiştir. Yarattığı bu büyük yıkımın arkasında büyük bir mutsuzluk fotoğrafı bırakmıştır. Ekonomi üzerinden orduların yapamayacağı çıkarmaları yapan, nükleer silahların veremeyeceği kadar tahribat yaratan zararları bizlere şerbetle sunan bu acımasız katil her şeyimizi çalmış götürmüştür.

Daha fazla kazanma hırsı, doymak bilmeyen nefsin kurbanları olarak bu kadar şeye sahipken yine şikayet etmemizin tek nedeni mutluluk ve huzurun eksikliğidir.

"Bil ki mutlu son diye birşey yoktur. Çünkü bir şeyde son varsa orada mutluluk yoktur "

Dostoyevski'nin bu sözlerine şöyle bir yorum getirebiliriz para, şan ve şöhrete ulaşmak mutlu bir son değildir. Sona ulaştım artık herşey istediğim gibi olacak zannetme ruhsal zenginliğin yoksa.

Hep eskiyi anarak özlem duyuyor insanlar, kime sorsan ah eskiler diye cümleler kurarlar. Nedeni "Sekülerizm" yani dünyacılığa ayak uydurma gayreti içinde kendini kaybetmektir.

Yeniden kendimizi bulmak ümidiyle sevgiyle, mutlulukla, huzurla kalın.