Gerçeklerle yüzleşerek hayatın acımasız okyanuslarında bir tahta parçasına tutunup isyanını yok olma pahasına yine de haykırmaktan çekinmeyen insanların heryerden kovulduğu, her doğru her yerde söylenmez cümlesinin sıkça kurularak yaşadığımız sosyal ve siyasi hayatın içinde doğruları gören ve söyleyenlerin yalnız ve öteki yapıldığı bir ülkede asla susmayacağız.

Kendi güncel hayatımın içinde yaşadığım, karşılaştığım benim ve benim gibi düşünenlerin hayat felsefesine kesinlikle uymayacak olumsuzlukları anlatmak istiyorum. İnsanlar çoğunlukla iktidar bakiyesine sığınmak ve yararlanmak için utanç duyulacak, onurdan, haysiyet ve şereften düşerek yerlerde sürünmeyi meziyet saymakta hiç bir beis görmüyor. Bakıyorsun anlatıyor kahvede biri " benim çocuk puan alamadı ama partide adamım vardı vekili aradı ve halletti " Ve bunun gibi örnekleri elbette ki çoğaltabiliriz. Gecesini gündüzüne katarak varla yok arasında gidip gelen, bin bir güçlükle okuyup okutulup bu ülkeye verimli liyakatli insan kaynaklarını teşkil edecek olanların hakkının çalınmasına karşı nefes tüketip kalem oynatmaya çalıştığımız zaman, insanların, gençlerin iş aş için neden bir siyasi partinin kapılarında halıları aşındırıp, üye defterlerinde isimlerinin geçeceğini eleştirdikçe dışlanıp kovuluyor toplumun bozguncusu oluyoruz.

İktidarı, muhalefeti veya cemaat ve tarikatları eleştirdiğimiz anda sanki insanların ebeveyn rolünü üstlenmiş, atasına, dedesine hakaret ve küfür etmiş gibi yüz ifadeleriyle, kıran, döken ve aşağılayan kelimelerin hedefi olmaktan kaçamıyoruz. Hangi siyasi partiyi eleştirsek, bizlere göre olan yanlışlıkları söylesek dışlanıyoruz. Böyle bir toplum hafızası benim gibi düşünenleri kusuyor atıyor içinden.

Toplumdaki Din Anlayışı

Din adına işlenen ve dayatılan sayamayacağımız kadar uzun olacak dogmalar toplumda İslamiyet’in temeli gibi algılanarak kesinlikle tartışılamaz tartışanın küffar ilan edildiği kırılamayan tabular haline getirildi. İnsanların çoğunluğu dindar olmayanlara bakış açısı öteki yaparak kötü bir sınıfa hapsetmektir. Bir insan hiç bir dine kendini ait görmeyebilir. Bu onun tercihidir. Toplumu, insanları ilgilendiren tek kısmı insanî olan yönüdür. Her yerde söylerim din bir insanın karakteristik özelliğini ortaya çıkaran bir aygıt değildir. İnsanların dine ne kadar yatkın olduklarını tartarak değerlendirmeye almak büyük hata ve yanlıştır. İnsanları inançları doğrultusunda yargılamak uygar insanlıkla asla bağdaşmaz.

Aidiyetlerin gittikçe fanatik ve faşizan ruhuna giren taraflarının bir birine bilendiği bir ülkede yaşarken her gün tereddütlerimiz bir kat daha artıyor. Güzel ülkemiz siyasetçisi, sanatçısı eğitimcisi, aydını, profesörüyle aldatılıyor. Hepimiz aldatılıyoruz. Günü kurtarma operasyonlarıyla koltukların süresi uzatıldıkça uzatılıyor. İhalelerin, vurgunların, talanın, yalanın süresi uzadıkça uzatılıyor. Balon şişiyor ve patlama seviyesine az kaldı. Hepimiz o balonun içindeyiz patlarsa dağılmak saçılmak kaçınılmaz olacak. Artık dağıtalım gözümüzün önündeki sis perdesini görelim karşımızdaki dağlarda çoban ile kurdun sürüye nasıl daldığını.

Hayatın içinden damıtarak kazandığımız duyguları, hissiyatları, tabiatın bizlere verdiği hakları, ruhumuza işlenen mutluluk ve sevinçleri çalmalarına daha fazla müsaade etmeyelim.