ZTK Organizasyonunun yarı finalinde Göztepe takımını eleyerek finalini oynama yetkisi aldık.

Türlü türlü ayıpların, utancın ve meymenetsizliğin istatistikleriyle hemhal olduğumuz bir sezonu kupa finaliyle neticelendirecek olmakta teselli sayılabilir elbette.

Lakin bu züğürt tesellisini abartmamak, köpürtmemek lazımdır. Alanya, Rize, İskenderun,

Bodrum gibi biri ikinci ligde diğerleri ikinci lig seviyesinde ekiplerle üstelik tek maç ve iç saha avantajıyla finaldeyiz.

Zıttı cereyan etseydi muhtemelen TFF’yi ve Başkanını tefe koyup çalacağımız bu sıra dışı fikstür talihimizin son kurbanı, en hatırı sayılır misafiri ise Göztepe takımı olmuştur. Genç ve dinamik bir proje takımı olan İzmir ekibi de taşıyıcı birçok futbolcusunun sakatlığı nedeniyle sistemi ve formu bozulmuş vaziyetteydi.

Bütün bu ahval ve şerait dahilinde de olsa üç yıl sonra bir Mayıs ayına taşınan ümit ve heyecanın üzerine daha fazla limon sıkmadan dünkü mücadeleye dair tahlillere göz atalım.

Takımımız; Uğurcan, Saviç, Nwakaeme, Vişça, Banza ve Zubkov gibi arkadaşlarına göre farkındalık arz eden isimlerin sağlık ve form pozitifizmine mutlak bağlı yapıdadır. Biraz daha daraltırsak Uğurcan ve Nwakaeme olmadan bu takımın değil maç nefes alması bile lütuf sayılabilir.

Dikkat ederseniz bu zikrettiğim isimler sistemin önü ve arkasına ait ekipmanlar. Oysa modern futbolun stratejik vasfı orta saha yapılanmasıdır. İşte takımımızın bu alanda bir vazgeçilmezi, moderni, farkındalık oluşturanı yok maalesef.

Yıllar önce vasıfsızlık hali nedeniyle iş akdini feshettiğimiz Doğan Erdoğan'ın bile külhanbeyliğine şahit olduk orta saha oyununda. Bizim Lundstram, Ozan, Sikan normumuzun toplamından daha fazla katkı sağlamıştır takımı adına.

Ozan Tufan yine de mevkidaşlarına göre özellikle hücum aksiyonları bölümünde bir adım önde ve faydalı performans gösterebiliyor. Henüz tamamını kullanamadığı tam kapasite hali umarım gelecek yıl gerçekleşir.

Lundstram'ı konuşarak zaman ve sözcük israfı yapmak istemiyorum. Ancak son günlerde Fatih Hoca'ya yönelik Sikan eleştirilerine binaen dikkat kesildiğim Ukraynalı futbolcumuza dair bir şeyler söylemek zarureti hissediyorum. Evet, çok pahalı bir yatırım yapılmıştır doğru. Genç ve gelişime açıktır doğru ama mevcut haliyle ancak rotasyon işlevi görebilir. Yeni bir Artem Dovbyk pişmanlığı yaşamama adına sergilenen maddi hovardalığın boyutunu zamanla daha iyi değerlendireceğiz muhakkak. Sabredelim şimdilik.

Mustafa'nın taraftar futbolcu reaksiyonu devam ediyor. Hırsı, dinamizmi ve kreatif becerileri ile hem ateşleme hem de sürükleme fonksiyonunu coşkuyla sürdürüyor. Savunma zaaflarına rağmen kadı kızı muamelesi görme ayrıcalığı diğer arkadaşlarına örnek olmalı.

Gözden kaçmaması gereken bir detay da Zubkov'un attığı golde ki takım yerleşimidir. Benzer bir gol de Rizespor maçında atmıştı. Atılan bu iki gol bir on numara hadi zorlarsak sekiz numara pozisyonuna nasip olmalıydı. Zubkov gibi bir sağ ön oyuncusu bu tür golleri arka direk organizasyonlarında kaydetmelidir. Oysa o sekiz ve on numara basiretsizliğini telafi edecek şekilde ön direk koşularıyla skor üretiyor. Bu detay bile orta saha sefaletimizi deşifre edecek mahiyette ve önemdedir.

Maçın hakemine bayıldım doğrusu (!) Bu şekilde fanatizm bayiliği yapmak elbette çok kolaydır. Bir sporsever olarak bize yakışan dokuz köyden kovulmaksa özellikle mücadelenin ikinci yarısında takımımız lehine atlanılan kartları, kullanılan inisiyatifleri görmezden gelemeyiz. Bu anlayışla bir "cihan" hakemi olunmaz delikanlı. Adil, dürüst ve cesur olmayı becerebilmeli hakemler de hâkimler de.

Unutmadan dün Ozan ve Banza'da gördüğümüz hakemi yanıltmaya rakibi provoke etmeye dönük sportmenliğe ve Trabzonsporluluğa yakışmayan hal ve hareketlere sıfır tolerans göstermemiz gerekir. Biz dik duran dik oynayan bir felsefenin varisleriyiz çünkü…