Hatayspor’un sıralamadaki durumunun oyundaki mücadeleleriyle örtüşmediğini haftalardır anlatıyoruz. Bu maçın kolay olmayacağını, dünkü “Maç evveli” yazımda anlatmaya çalışmıştım aslında. İç saha büyüsü de bir yere kadarmış demek ki... Oyun yok, oyuncu da olmayınca sonuç bu oldu. Baştan soralım unutmadan; Zubkov neden çıktı mesela? Taraftarların Hatayspor’un maçlarını takip etmemesi, edemiyor olması son derece anlaşılabilir bir durumdur. Dün akşam sahada olup bitenleri gördüğümde bu kez; teknik ekibin de tamamının Hatayspor’un durumuna sadece “Lig sıralaması” üzerinden baktığı kanaati oluştu. Oyunlarına dair, kurgularına dair hiç bir ön hazırlığın olmadığını düşündürdüler... Şimdi soruyorum, Hatay takımının kaç maçı izlenmiş, teknik analizi yapılmış, sahi siz dün akşam ne oynadınız? Olmuyor hocam. Sanırım bu “Olmuyor” ifadesini kullandığım üçüncü yazım. Üçüncü yazım, üç farklı hoca için... Trabzonspor’un gerçek efsanesinin bazı kararları başkalarına bırakmaması gerekiyor. Oyun yok, oyuna hamleler daha da fecaat, oyuncuların özgüvenleri sıfır.

FORMA BİR YERE KADAR...

Trabzonspor efsanesinin yeri protokol tribünü olmalı şu aşamadan sonra. Trabzonspor kötü başladığı sezonları, teknik adam değişikliği yaşayıp, toparlanıp sürdürmüş bir büyük takımdır. Ama bu değişiklik hiçbir işe yaramadı, iki ileri bir geriden, gerisin geri aşamasına da geçildi. Ligin en mücadele gücü düşük takımı Trabzonspor demiştim. Formanın ağırlığı da bir yere kadar demek ki, bu ligde mücadele etmeyene ekmek yok. Puan da yok!