Trabzonspor un bu sezon Abdullah Hoca’yla oluşturduğu oyun içtihatları var.

Nedir onlar?

İlk otuz dakika rakip kaleyi tutan şut çekilmeyecek. Rakip cezaalanına isabetli orta yapılmayacak. Rakip ceza alanında zırt pırt topla buluşulmayacak. Rakip tüm hatlarıyla mevzilenmedikçe üzerine gidilmeyecek. Bu zaman zarfında yedi sekiz yan, üç dört geri pas yapılacak. Top ileriye şişirilecekse bu görev ayak özürlü Uğurcan tarafından yapılacak. Yapılacak ki atılan topların en az yarısı taca, dörtte biri rakip kaleciye gidecek. Tesadüfen Ounachu’ya isabet edenler de onun kafasından sekip rakibe teslim edilecek. Stoperler orta çizgiyi geçmeyecek, savunma bekleri son çizgiye inmeyecek gibi gibi...

Takımımız Samsunspor müsabakasına da oluşturulan içtihatlara sıkı sıkıya bağlı, temposuz, zevksiz, temassız bir veteran girişi yaptı.

Yılanoğlu misali hep gelen gol yine kaleyi tutan ilk şuttan ve duran toptan yazıldı tabelaya. Ardından Baka-Visca ortak kurnazlığı ve Ounachu imzalı bir duran top golü daha. İşte ilk kırk beş dakikanın kayda geçen toplam futbol değerleri.

Maçın ikinci yarısı, hiç alışık olmadığımız, hayra yormadığımız aksiyonların geliştiği evre oldu. Kontrollü oyundan kıyamet kopsa ödün vermeyen Avcı takımı kendi sahasında ve iki farklı öndeyken bir çok kez arkada eksik ve dengesiz yakalandı. Rakibe öyle ikramlarda bulunuldu ki ikinci bir Hatayspor faciası yaşanabilirdi. Gerek rakibin beceri eksikliği gerek Uğurcan’ın soğukkanlı duruş ve tutuş kalitesi geceyi kurtaran etkenlerdi. Bu gece kurtuldu lakin bir başka gecede bir başka şoklamaya maruz kalmadan gerekli tedbirler alınmalıdır.

Tabi ki takım bünyesinde ikinci yarı gelişen komplikasyonları Abdullah Hoca’dan daha iyi tespit edecek değilsek de Mendy’nin alan/görev suistimali başat fonksiyondu. Altı-sekiz karışımı taktik görevini terk edip on numara rolüne asılınca orta alanda yalnız bıraktığı Berat rakip yüksek basıncına dayanamadı ve çöktü. Baka’nın ve Visça’nın da takım savunmasında yeterli güce, motivasyona sahip olmaması sayılabilir ikinci yarı gevşekliğine.

Rakibine sıra dışı ikramlar/pozisyonlar veren takımımız aynı şekilde alışık olmadığımız hücum zenginliği de üretti. Bu anlarda da Samsunspor’un ve sahanın en iyi performansı Okan Kocuk inanılmazları başardı. Kendisini tebrik ediyorum. Aynı şekilde Emre Kılınç da çok özel bir oyuncu. Bence imkanı varsa bordo mavi renklere kazandırılmalıdır.

Savunma hattını inşa ettiğimiz dörtlünün kronik yetersizliği zaten aşikâr. Son iki maç adam yokluğunda sol önde iş bulan Fountas’ın onlardan aşağı (!) kalır hali olmadığını da gördük maşallah. Abdullah Hoca’nın bu futbolcuya seksen beş dakika nasıl ve neden sabrettiğini anlayabilene aşkolsun.

Bir başka anlayamadığımız uygulama ise Enis Destan. Oyuna katkı koyma çaba ve potansiyeline bütün şehrin hemfikir olduğu bu genci uzatma dakikalarında zaman geçirme aparatı olarak kullanmak hiç adil ve akılcı değil. Ki gelecek yılın oyun/oyuncu planlamasının yapıldığı deklare edilmişken. Ben bu gencimizin müthiş bir kanat forvet "Destan"ı yazabileceğine inanıyorum. İnşallah Hoca’mız da inanır.

Madem gelecek yılın/sezonun hazırlığı bahsi geçti. Buradan devam edelim, dem vuralım biraz da. Oyunu geliştirme, içselleştirme teorisine atıfla geçen aylar bizde bayağı karşılık bulmuşken, profesyonel futbolcularımızın hala başlangıç istatistiklerinde performans veriyor olması normal değil.

Hadi tesadüf oldu da mevcut futbolcu stoğu ile bir oyun konsepti geliştirildi. Geliştirilen bu konseptin aktörlerinden Pepe, Ounachu, Berat, Mehmet Can ve Benkoviç geçici oyuncu, Bakasetas, Ömür, Fernandez, Larsen, Bardy, Hüseyin belki Uğurcan ise misafir oyuncu.

Sayın Avcı’dan beklentimiz takım içi ve altyapılı takviyelerle mümkün mertebe gelecek sezon rotasyonunda yer bulabilecek futbolcularla iştigale ağırlık vermesidir. Misafirlere yatak odası tanzim/tahsis edilmez...