Trabzonspor, efsane futbolcularından Dozer Cemil’in (Cemil Usta) isminin verildiği sezonun ilk yarısını lig sonuncusu Kayserispor’a karşı aldığı 6-2’lik galibiyetle bitirdi.

Puan tablosuna bakıldığın 32 puanla 3. Sırada yer aldı. Son 10 yılın en iyi performansı.

Başkanından teknik heyetine, futbolcusundan taraftarına kadar alkışlamak gerekir.

Onca badireden sonra (TFF ve MHK operasyonları, sakatlıklar ve ekonomik durum)  çok önemli bir başarı olarak yorumlamak gerekir.

Daha da iyi olacağına inancımız tamdır.

Zaman zaman yapılan transferleri, hocayı ve oynanan futbolu eleştirdiğimiz oldu. Bunlar sadece yol göstermek adına olmuştur.

Fakat okuduğunu anlamayanlar, ne söylerseniz söyleyin kendi doğrularına odaklananlar bizi anlamayabilirler. Olsun, biz gördüğümüz doğruları söylemeye devam edeceğiz. Camianın da yapması gereken budur zaten.

Maça gelince…

Trabzonspor Teknik Direktörü Ünal Karaman, yedek ağırlıklı Kayserispor karşısına ofansif bir kadro ile çıkarak maçı ne kadar çok istediğini ortaya koydu.

Oyuncu değişiklikleri de yerindeydi.

6 gol atıldı ama 20’ye yakın net pozisyon da harcandı.

Kalemizdeki ilk pozisyon gol oldu ve 2 gol de yenildi.

Devre arasında Ünal Hocanın defansa dair sorunu mutlaka çözmesi gerekiyor.

Şu gol yeme hastalığından kendimizi kurtarmalıyız.

Maçta (özellikle son 3-4 maçta da böyle) Pereira ve Novak’ın formsuzluğu dikkatimi çekiyor. Belki yorgunluktan diyeceksiniz ama o eski Pereira ve Novak yok sanki. Pereira eski adrese teslim ortalarını yapamıyor. Novak çok aceleci ve telaşlı. Devre arası düzelir inşallah.

Sturridge sahada olduğu sürece gol pozisyonuna gireceğimize kesin gözüyle bakabilirsiniz. Öyle paslar atıyor ki rakibi donduruyor sanki…

Sosa, Sörloth, Nwakaeme, Abdülkadir görevlerini yapıyor. Şahane oynuyorlar. Obi Mikel kendine geldi. Sakat oyuncuların da düzelmesiyle ikinci yarı daha güzel bir Trabzonspor izleyeceğimize inanıyorum.

Taraftarın daha çok kenetlenmesi ce takımına sahip çıkması gerekiyor.

Ancak şunu anlamakta zorluk çekiyorum. Şu kardeşlik işini abartmayınız. Maç sırasında gol atan Kayseri’yi alkışlamak da ne oluyor? Maç bitince nasıl kardeşlik sergilerseniz sergileyin. Ama takımınızın konsantrasyonunu ve moralini bozduğunuzun farkında değilsiniz galiba…

Taraftarın görevi takımını desteklemektir. Takımını ateşlemektir. 10 kişi kaldığımız ama kazandığımız Alanyaspor maçında olduğu gibi…

Hele de hakem başlama vuruşu düdüğünü çalacağı sırada ‘Bizim takım elele, hep beraber tribüne” demek de neyin nesi? Maçı bırakıp tribüne mi gelsinler…

Lütfen biraz dikkat… Artık yeni şeyler üretelim. Stada gelen ancak tezahürat yapmayanları da kışkırtacak bir şeyler yapalım.

Saygılarımızla…