İsrail’in Gazze’de ve işgal altındaki topraklarda uyguladığı politikalar, sadece sınırları değil, insanlığın ortak değerlerini de tahrip ediyor. Her yıkılan ev, her ölen çocuk, aslında dünya vicdanında derin yara oluşturuyor. İsrail belki haritada genişliyor ama dünyada barınabileceği ahlaki ve insani zemini gittikçe daralıyor.

Bu sorunu yalnızca bir “bölgesel çatışma” olarak görmek büyük bir yanılgı. Çünkü her saldırı, sadece Filistinlileri değil, tüm insanlığı yaralıyor.

Toprak kazanırken insanlığını kaybediyor…

Bugün coğrafi olarak genişleyen sınırlar, insanlık adına daralan bir vicdan haritasıyla karşı karşıya. İsrail’in yayılmacı politikaları yalnızca Filistinlilerin değil, insanlığın ortak değerlerinin de işgalidir: adaletin, vicdanın, birlikte yaşama umudunun.

Dünyanın gözleri önünde yaşanan bu trajediye sessizlik hâkim oldukça, zulüm daha da cesaretleniyor.

Büyüyen haritada, küçülen insanlık…

“İsrail topraklarını büyütüyor ama dünyadaki yaşam alanını yok ediyor.”

İsrail bugün silahla, zorla, baskıyla “kazanıyor” gibi görünebilir.

Ama unuttuğu çok şey var:

Güven kaybetti.

İtibar kaybetti.

Barışın imkânını tüketti.

Sonuç olarak;

İsrail’in Gazze’de yürüttüğü savaş politikası, artık askeri değil, ahlaki bir savaşa dönüştü. Her bomba, yalnızca bir binayı değil, insanlık vicdanını da hedef alıyor.

Bu savaşın en büyük sonucu, dünyanın dört bir yanında İsrail’e karşı biriken derin bir nefret oluyor.

İsrail’e nefret büyüdükçe, yalnızlıkları da büyüyecektir.

Güven kaybedildi mi; onu geri almak neredeyse imkânsızdır.

Bir toplum geleceğini bu nefretle inşa edebilir mi?

Tarih hayır diyor. Faşizm yıkıldı. Sömürge imparatorlukları tarihe karıştı. Çünkü nefret duygusu, hiçbir toplumu ayakta tutacak kadar güçlü değildir.

İsrail bugün belki korkulan bir devlettir. Ama saygı duyulan bir toplum değildir. Oysa gerçek güvenlik, silahla değil; hak, adalet ve barışla sağlanır.

Unutulmamalı: Filistin’in özgürlüğü, İsrail’in huzurunun ön koşuludur.

Aksi takdirde kan üzerine kurulan her yapı, bir gün kendi ağırlığı altında çöker.

İsrail, bugün Filistin’in yarınını yok ettiğini sanıyor. Oysa kendi yarınını yok ediyor.

Bugünden sonra kendi çocuklarına bir gelecek kurarken onları hangi insani değerler üzerinden yetiştirecektir?

Bombaladığı, yaktığı, yıktığı, acımasızca yok ettiği Filistinli çocukların mezarları üzerinde, kendi çocuklarına güvenli bir hayat kurabilmeleri mümkün mü?

Korkularla yetişecek olan nesline hangi güvenceyi verecek?

Kısacası bundan böyle kendi toprakları değil, dünya bile dar gelecektir İsrail’e.

Not; İsrail, hem Türkiye hem de bölge ülkeleri için potansiyel bir tehdit unsuru. Ancak bu tehdidi yalnızca askeri güç veya savaş kapasitesi olarak görmemek gerekir. Jeopolitik istikrarsızlık, istihbarat faaliyetleri ve uluslararası hukukun aşınması bağlamında değerlendirmeliyiz.

İsrail doğrudan Türkiye’ye savaş açacak bir ülke gibi görünmese de, attığı her stratejik adım bölgeyi daha istikrarsız hale getiriyor. Bu da Türkiye ve diğer bölge ülkeleri için ciddi bir risk oluşturuyor.