Trabzonspor: Uğurcan- Dorukhan, Edgar, Hugo, İsmail - Siopis, Hamsik, Bakasetas- Gervinho, Nwakaeme , Cornelius.

Adana Demirspor: Muriç- Svensson, Simon Deli, Samet, Rassoul - Stambouli,  Bjarnasson, Sinan- Akintola, Yunus Akgün, Balotelli.

Şampiyon olduğumuz sezon yani iki yıl önce Trabzon'da karşılaşan iki takımın ilk on biri bu isimlerden oluşuyordu.

Bu kaliteden dün geceki realiteye düşmek her iki takım adına üzücü, düşündürücü ve ibret vericidir.

Oysa her ikisi de Anadolu'nun güneyinde ve kuzeyinde sermayeye, aristokrasiye ve kirli düzene karşı kurulmuş takımlardı.

Bir tarafta kaba ve müfrit bir oligarkın egosunu tatmin uğruna yıkıp viran eylediği emekçilerin takımı Adana Demirspor. Borç batağına sürüklenmiş, kaderine terk edilmiş, akademi takımlarından devşirilme on, on beş azimli ama vasat donanımlı gençle sportif ve karakter mücadelesine devam ediyor.

Diğer tarafta Trabzonspor. Türk futbolunun inatçısı, devrimcisi, milliyetçisi... Üç yıl önce yaşadığı dillere destan şampiyonluğu, başarıyı yönetebilme maharetini gösterememiş, kadro ve bordro zafiyetine düşmüş, düşürülmüş ve trendyolda düşe kalka ilerlemeye çalışıyor.

Dün geceki futbolu ve skoru referans kabul etme hatasına kimse düşmemelidir. Sakatlar, cezalılar, formsuzlar ve disiplinsizler düşüldükten sonra kurulan kadromuzun Vişça hariç cansiperane mücadelesi elbette takdir edilir, edilmelidir.

Lakin bu kadronun Süper Lig seviyesi, sürdürülebilirliği ve dayanıklılığı yoktur, olmayacaktır.

Şenol Hoca'nın dün forma giydirdiği Hüseyin, Serkan ve Umut Güneş bu halleriyle tek maçlık kullanım durumundan kurtulamazlar.  Hadi Hüseyin'i geçirdiği ağır sakatlıklar nedeniyle hoş görelim de Serkan Asan'ın beş yıldır yerinde sayması hatta geri gitmesi inanılır gibi değil. Umut Güneş ise Alanyaspor'dan yediğimiz geleneksel kazıkların sonuncusu olur inşallah.

Arif ve Batagov ise yukarıdaki üçlüye nazaran daha faydalı olmuşlardır. Arif'in spor basını ve taraftarlarımızca çıkarıldığı seviye ise oldukça duygusal ve abartılıdır. Pozisyon bilgisi eksik, atletik düzeyi zayıf olan bu genç kardeşimiz Serkan'ın aksine top tekniğini ve hücum aktivasyonunu bir tık geliştirmiştir o kadar.

Batagov ise bir stopere göre fazlaca hantal görüntüsüne rağmen gerek dikine gerekse diyagonal paslarla geriden oyun kurma becerisiyle dikkat çekmiştir. Mevcut kadroda ısrar edilmesi gereken ilk stoper olmalıdır. Ehveni şer yani.

Gençlerden devam edelim. Cham ve Cihan hem teknik katkıları hem koşu mesafeleri ile takımın en iyi ikilisi oldular.

Cihan süre alabildiği her maçta performansından bağımsız mücadele azmi, hırsı ve inatçılığı ile katıksız bir Trabzonspor sevdalısı olduğunu gösteriyor. Yalnız anatomik yapısı en büyük handikapı. Umarım çok daha iyi yerlere çıkar.

Cham için önceki yazılarımda belirtmiştim. Bir Hamsik, Bakasetas karakteri taşımıyor. Çok koşan ve teknik bir futbolcu. Şimdilik bir takımın lideri veya oyun aklı olamaz. Ama yararlı olabilir. Banza'nın attığı ilk goldeki vasatlığı ile mi ikinci goldeki ustalığı ile mi pişeceği çok önemli.

Akşam oynayan gençlerin hatırına uzun ve özel değerlendirmeler yapma gereği hissettim. Tekrar hatırlatmakta fayda görüyorum. Bu kadro haftaya acı bir Alanya hatırasıyla dönerse şaşırmayın lütfen. Saviç ve Nwakaeme'nin revir hayatından kurtulmaları,  Vişça, Ozan ve Draguş'un form ve forma rekabetine dahil olmaları Ocak ayına kadar olmazsa olmazlarımızdır.

Dün gece takımımızın attığı üçüncü, dördüncü ve beşinci gollerin akabinde tribünleri terk eden taraftar profili psikolojik tanılamaya muhtaç gibiydi. Takım gol attıkça tribünleri boşaltmak ne iştir anlamadım, çözemedim...