Kabullenmek aidiyet, dillendirmek mahcubiyet duygularımızı zedelese de Fenerbahçe Türk futbolunda rekabetin heyecan ve motivasyonu, karşıtlığın hazı fanatikliğin zirvesidir.

Ali Şen, Aziz Yıldırım gibi spor ahlakı kriminal, Ali Koç gibi kibir okyanusu başkanları dolayısıyla yıllardır süregelen sportif rekabetimizin kurumsal çatışmaya evrilmesi bazı realitelerin üzerine çökmemelidir.

Peki, nedir bu realiteler?

Fenerbahçe’nin Türk futbolunda üretilen gayrisafi futbol hasılasının yarıya yakınının kaynağı olduğu inkâr edilebilir mi?

Fenerbahçe’nin başarısının yanında başarısızlığının da spor medyasınca satın alınabildiği pazarlanabildiği gerçeği inkâr edilebilir mi?

Ligi oluşturan bütün takımların, futbolcuların, teknik adamların Fenerbahçe maçlarına hiper motivasyonla hazırlandığı ve mücadele ettiği inkâr edilebilir mi?

İstisnasız tüm rakiplerinin Fenerbahçe maçlarında cari açıklarını kapatma imkânı bulduğu inkâr edilebilir mi?

Bir başka inkarı zor durumda üç dört hafta önce başka bir İstanbul takımına yüz kızartıcı bir skorla mağlup olurken kılı kıpırdamayan taraftarımızın bu gece yaptıklarını öyle "su"dan sebeplerle aklamaya, paklamaya hacet olmadığıdır. Trabzonspor Kulübü ne, Trabzon un imajına bu kadar tahribat yapabilmek kimsenin hakkı ve haddi olamaz, olmamalı.

Futbolun derin ve illegal baronlarına sarı, kırmızı ve ya siyah çizgilerle sınırlandırma, durdurma cesareti gösterilmediği sürece tiyatro seyretmeye devam edeceğiz kesinlikle.

Trabzonspor ve Fenerbahçe’nin oynadığı, sosyal ve dijital provokatörlerin kazandığı maça dönelim birazda.

Avcı’nın dört-dört-iki sistemi zaten romatizmalı orta sahamızın eksik ve etkisizliğine mahal vererek oyunu rakibimiz lehine kolaylaştırdı. Bu sayede orta sahada değneksiz dolaşan fazlalık Fred ten iki gol yedik.

Oyunun acizliğine, skorun ümitsizliğine ilk yarıda tepkisiz kaldık maalesef.

İkinci yarıya Fernandez-Bardhi değişikliği ve Mendy’nin artık süreğen hale gelen geçici görevle savunma tandemine atamasıyla başladık.

Rakibimizin skor avantajıyla rölanti moduna geçtiği ikinci yarıda daha fazla hırs ve emek koyarak oyunu da skoru da dengeledik. Bu arada tribünlerde ki sulu kalkışmanın takımımızın tempo yapmasına engel olduğunu, rakibimize nefes ve motivasyon sağladığını da belirtmeliyim.

Her iki takımın "beraber" kaybetme finişi yaklaşırken Uğurcan’ın yine çizgiye çakılma zaafı neticesinde yediğimiz basit bir golle mağlup olduk.

Birinci golde Menuer’in üçüncü golde Berat’ın kafa ile uzaklaştırma eylemlerini acemice yapmaları hiç yakışmadı.

Yediğimiz üçüncü gol öncesinde Umut Bozok’a yapılan net bir faul bunca rezaletin hatırına olsa gerek görmezden gelindi.

Ligin kalan bölümünü boş tribünlere oynayacak olan takımımıza başarılar diliyorum. Dün gece sahaya girenler ve sahada ki sarı lacivert formalı sorumsuz, şımarıklar ülkemiz futbol mecrasına mayın döşemişlerdir. Döşenen bu mayınları TFF’nin, MHK’nın, TFDK’nın temizleme gücü, potansiyeli ve kadri yoktur. Siyasî irade ve kamu yönetimi ise yaklaşan mahalli seçimler öncesi radikal adımlar atamayacak, kaos durumu uzun süre devam edecektir. Hadi gözümüz aydın!

Son cümlemiz, tavsiyemiz şu olsun. Camiamızın akil insanlarının, mevcut taraftar profilinin ıslahı için acilen sahaya inmeleri (!) proje geliştirmeleri şarttır.