MHP Lideri Sayın Devlet Bahçeli’yi partinin başına geçtiği andan/yıldan itibaren okumakta, anlamakta zorlanırım hep. Zor bir metindir kendileri. Sofistike kavramlar, gizemli şekiller ve epik sembollerin ağır hâkimiyeti altındaki bu lisanı heceleme ve çözümleme metoduyla anlamaya çalıştım yıllarca.

Tam "Devlet" okuryazarlığı cehaletinden kurtuldum derken 15 Temmuz 2016 tarihinden itibaren gidilen lisan ve izan devrimi neticesinde artık okusam da anlamıyorum, anlasam da anlamlandıramıyorum.

Son bir kaç haftada Sayın Bahçeli’nin DEM'e ve İmralı’ya el uzatma, dil uzatma ve nihayet gül uzatma şeklindeki sansasyonel paradokslarını ağzımız açık,  zihnimiz sarhoş takip ediyoruz.

Sayın Bahçeli'nin Türk İslam Ülküsü felsefesine mutlak samimiyetini, Türk Milliyetçiliği şiarına tabiiyetini ve politik referanslarını bir kenara bırakalım.

Hatta muhatap alınan kişi ve kurumların etnik bölücü, katil ve terör hareketlerinin öznesi, nesnesi, yüklemi olduklarını da unutmuş numarası yapalım.

Bu şeraitlerde dahi saha ve teba hakimiyeti kırılan, eleman ve lojistik tedariki akamete uğratılan, eylem ve söylem kabiliyetini yitiren, marjinalleşen ve komşu ülkelerdeki statüko boşluklarına sığınan bir terör yapılanmasına ve bunak kurucusuna can suyu dökmek izahı, idraki imkansıza yakın tasarruflardır.

Her ne kadar anlamakta zorlansak da bildiğimiz ve tanıdığımız Bahçeli'nin İmralı ve DEM zehrini sofrasına katık etmesi, kan kusup kızılcık şerbeti içmesi ‘çok ciddi evrensel tehditlerin kapsama alanına girdiğimiz’ şeklinde yorumlanabilir.

Başta Cumhur İttifakı, CHP ve DEM olmak üzere sağ, sol, liberal, sosyalist ve komünist çevrelerin de Sayın Bahçeli ile ortaklaştığını kısa sürede gözlemledik. Ne deniyordu aslan, ceylan, sırtlan ve zebra yan yana koşuyorsa orman yanıyor demektir.

Bütün bu gelişmelerin teorik analizlerine ve pratik kronolojisine bakalım.

Sosyal ve coğrafi konumları Araplar, Türkler ve Persler arasında sıkışan Kürtlerin etnisitel reaksiyonları tarih boyunca var olmuş son yıllarda ise ivmelenerek zirveye çıkmıştır.

Önce Irak'ta anayasal mevzuata sahip özerklik hakkı elde edilmiştir. Ardından ülkemizde ve Suriye’de ayrılıkçı terör oluşumları ile statüko edinme ihanetine. girişmişlerdir.

Irak ve Suriye'de göreceli de olsa başarı sağladıklarını görmeli ve kabul etmeliyiz. İran’ın ise bölgedeki her tür dini ve ırki azınlığı kullanma kurnazlığı halen devam ediyor.

Benim yıllardır naçizane düşündüğüm ve dillendirdiğim Kürtlere yaranlık, yakınlık ve hamilik pozisyonuna evrilme zaruretimiz Irak ve Suriye’deki realiteler neticesinde büyüklerimize de sirayet etti galiba.

Genelde dünyada özelde Ortadoğu'u da yaşanan askeri ve stratejik kırılmalar Kürtler eksenindeki dogmalarımızı bozma gereği ortaya çıkarmıştır.

Ayrılıkçı terör örgütü PKK ile mücadelede sağlanan başarının da katkısıyla komşu Kürtlerin siyasi ve hukuki kazanımlarının ülkemize tazyiki ve sirayeti endişesi azaldı ve ya tehdit potansiyeli zayıfladı düşüncesi oluştu.

Yani geleneksel Kürt politikamız esaslı bir revizyona tabi tutulacak. Bunun önündeki tek engel PKK terör larvasının ülke dışındaki Kürtlerle olan ilişkileri. Bu lanet örgütün tasfiyesi, denklemden çıkarılması bu açıdan aceleye getiriliyor.

Suriye önümüzdeki süreçte yeni ittifaklara politik manevralara ve tarihi oluşumlara ev sahipliği yapacaktır. Yakın bir tarihte ABD ve YPG’nin işgali altındaki Suriye topraklarında yapılacak seçimlerle ilgili Türkiye'nin angajman tehdidi değişecektir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın geçtiğimiz Nisan ayında Dışişleri Bakanı Sayın Fidan, MİT Müsteşarı Sayın Kalın’ı da yanına alarak Irak’a yaptığı ani ve sürpriz ziyaret yaşanan bu paradigmanın startıydı muhtemelen.

Yalnız terör vesilesiyle, uluslararası hukuk çerçevesinde, tampon bölgeler oluşturduğumuz Suriye topraklarında işgalci pozisyonuna düşmekle de yüzleşebiliriz.

Biz Pan Türkistlere göre Abdullah Öcalan'ın kullanacağı söz hakkı son arzusunu söylemek için olmalıdır...