Türk futbolunun İstanbul işgali altında olduğu,Anadolu’nun figüran rolünü kalıtsallaştırdığı yetmişli yılların ortasında Karadeniz’in hırçın ve asi çocukları sermayenin karşısına emek rotasyonu ile çıkmış ve Anadolu ihtilalinin kahramanları olmuşlardı.
"Efsane" nişanı takılan bu sıradışı gençlerin kale komutanı diğerlerinin aksine hala faal, hala güncel ve hala ucu açık.
Oynarken de antre ederken de diğer takımdaşlarından ayrık karakteri ile dikkat toplamıştı zaten. Trabzon’a dair biyolojik kodlarını eğitimle devşirdiği ulusal ve evrensel değerlerle harmanlayarak şahsına münhasır sosyolojik kimlik haline gelmiştir.
Boyu bir kaleci için yetersiz kabulüne rağmen ayaklarının altına cesaretini, azmini, inadını koyarak uzattığı boyuyla  büyüdü, gelişti. Ünü önce Trabzon’a ardından bütün ülkeye sirayet etti.
Ardışık şampiyonlukların, sayısız kupaların, Avrupa galabelerinin ve Trabzonspor büyüklüğünün tescilinde elleriyle, eldivenleriyle on beş yıl aralıksız mücadele etmiş, akıl koymuş, racon kesmiştir.
Aktif futbol ömründe bordo mavi olmayan hiç bir kazak giymemiştir kırmızı beyaz dışında tabi. Kadroda olduğu sürece benchde  de hiç oturmamıştır.
Formu değil ama yaşı münasebetiyle eldivenlerini asınca da futbolla ve Trabzonspor’la olan iltisakı devam etmiştir.
Çeşitli zamanlarda bazen, geçici  bazen yardımcı, bazen de daimi olarak bordo mavili ekibimizin teknik sorumlusu yapılmıştır.
Trabzonspor’a her gelişi nevruz her gidişi zemheri gibi olmuştur.
1996 ve 2011 yıllarında hizmetine verilen eşsiz ve rakipsiz kadrolarla çok yaklaştığı şampiyonluklarımızı final stres ve strateji yönetimi basiretsizliği ile son düzlükte kaybetmiştir.
Futbolculuk kariyerinin aksine teknik adamlık serüveninde forma ve arma hassasiyeti olmamıştır.
Bazen Anadolu Güneş’i olmuş bazen  milli Güneş. Anadolu’da kayda değer ısı ve ışık saçımı yaşatamamıştır. Milli Güneş olarak okyanusları aştığı zaferler de derelerde boğulduğu başarısızlıklar da yaşadı, yaşattı bütün ülkeye.
Efsane olmanın efor efsane kalabilmenin bedel gerektirdiği herkesin malumudur. Şenol Hocamız  da profesyonel aklın peşine takılarak ezeli rakiplerimizden birisinin paralı çalışanı olmaktan bordo mavi vicdanlarda sadakat ve aidiyete ihanetten mahkum edilmiştir.
Bu mahkumiyet sadece akit gereği yaptığı icraattan değil ezeli rakibimize dair hislerinden, beyanlarından ve yamanma, yaranma gibi profesyonel zorunluluğu, karşılığı bulunmayan zorlama tavırlarından kaynaklanmıştır.
Gerek eski takım arkadaşlarının gerek basının gerek eş, dost ve akrabalarının oy birliği ile onayladığı para ile sımsıkı flörtü belki de bugün onu yazmak zorunda kalışımızın nedenidir.
Biz onu artık kemale ermiş yaşına binaen yeşil sahanın kenarında değil başkanlık koltuğunda görmek arzusundaydık. Kendisine yapılan teklife nazikçe teşekkür edip akil adamlık rolü istemeliydi. Saha içini gençlere terk ve tavsiye yakışırdı Hocamıza.
Şenol Hoca eşofman kuşanmaya karar vermişse sınırsız destek, gerekli zaman, sevgi, saygı ve hoşgörü camiamızın duruşu olmalıdır. Fenerbahçeli Ersun’a, Galatasaraylı Akçam’a, Beşiktaşlı Samet’e lütfettiğimiz itibarı yeniden doğacak Güneşimizden esirgemeyelim, Güneş tutulmasına izin vermeyelim…