Abdullah Avcı formatının dışına çıkılması zaten beklenmiyordu. İki günde tempo, iki günde hız sınırı elbette aşılamazdı. Bir takım alışkanlıklar elbette bir süreç dahilinde değişecek şeyler. İhsan hocanın kısıtlının da kısıtlısı zaman diliminde üretebileceği çok şey yoktu. Beklenti düşüktü. Küçük dokunuşlar, kendine özgülükler harici büyük bir oyun beklentisi zaten oluşmamıştı. Özellikle ilk yarı itibarıyla onun açısından durum tamamen ‘emaneti sağ salim teslim edeyim’ şeklinde izah edilebilirdi.

Tam da yerli yerine oturdu derken; Barisic-Orsiç düzeneği bozulduğunda eğer ki bir sakatlık riski yoksa teknik adamların dünyası çok farklı diye düşündüm! Peki ama neden orayı bozdunuz hocam? Savic’in sakatlığı ile gelişen beklenmedik durum bir ezberin daha değişemez olduğunu gösterdi Trabzonspor’da. Mendy stopere yerleştirilince, tam da Abdullah Avcı’nın eleştiri aldığı oyuna dönüldü mecburiyetle...

Başka yolu yok

Burada da bir kaç soru gelmedi değil akıllara. Genç stoper Ali Şahin oynasa, kaybedilse dahi, çok mu sorun olurdu? Uzun zamandır Draguş’a mevkii bulmakta zorlanan Trabzonspor, Visca’nın yokluğunda o yeri yine bulamamış gibi gözüktü. Son dönem Visca performansı da düşünüldüğünde yeni gelecek teknik adama ilham olabilir mi bu tercih, onu da bilemedim. Trabzonspor, Abdullah Avcı sonrası gelecek teknik adamıyla küçük değil büyük dokunuşlar yapmak zorunda. Sert, radikal işler şart. Bu takıma bu saatten sonra fiziksel yükleme yapmak ne kadar mantıklı ve mümkün bilmiyorum ama yapılacak şey belli. Bir oyun aklı yüklemek bu takıma. Eski alışkanlıkları unutturmak. Başka da yolu yok gibi!