Trabzonspor’un oyuna başlangıç hızı o kadar düşüktü ki bu hızla bu işin ne denli zor olacağını en baştan tahmin ediyorduk. Rakibin gücü, oyundan beklentisi üç aşağı beş yukarı tahmin edilebilir bir durumken bu kötü başlangıç hızı, bir türlü yükselemeyen tempo karşımıza Trabzonspor açısından kısır bir ilk yarı çıkmasına sebep oldu. Rakibin yerleşik takım savunması daha yerleşirken, Trabzonspor’un pas ritmi rakipte taşları yerinden oynatmıyor, pozisyon bulmak zorlaşıyordu. Bu tip ilk yarılarda ben ilk 25’te neden oyuncu değişikliğine gidilmiyor hala anlamış değilim. Oyuncuya bunun oyunu değiştirme hamlesi olduğunu anlatmak bu kadar zor değildir diye düşünüyorum. Böyle düşük tempoda kreatif oyuncu da olmayınca koca bir 45 dakika boşa geçmiş oldu. İkinci yarı özellikle bazı büyük oyuncuların da sazı ele alması denkliği Trabzonspor lehine bozan durum oldu. Trabzonspor uzunca bir süre yani yeni oyuncu alana kadar “Arayışlar” içinde olacak.

8 numara gerekli

En doğru isimleri mevcutlardan en doğru mevkilere yerleştirip ideal on biri bulacak. Abdullah Avcı’nın oyununu hızlandıracak önemli bir 8 numara şimdiden araştırılıyordur diye düşünüyorum. Bu oyun stresi taraftarla paylaşma oyunu. Bu oyun sabrın da sabrını isteyen bir süreç oyunu. Trabzonspor yeniden bir başlangıcın sancılarını yaşıyor. Yaşayacak. Kalbi dayanan maçlara gidecek. Diğerleri evden takip edecek. Değişim böyle bir şey çünkü. Trabzonspor dün gece iki büyük yıldızının kötü oyunda parlayan küçük resitalleriyle kazanmasını bildi. Onuachu yılın golü kategorisini de şimdiden kapattığı muhteşem golüyle maça damga vururken Pepe de “ben Pepe’yim” mesajını verdi.

Trabzonspor, bu galibiyetle zor da olsa kendini makasın üst tarafına atmış oldu!