Dün gece evimizde ağırladığımız Konyaspor Süper Lig’de oynadığı son yedi maçta sadece iki puan alabilmiş yani tercih hakkınız olsa banko talep edeceğiniz sıradan ve yumuşak bir ekip.

Takımımız ise bir hafta boyunca bütün spor camiasının övgülerine mazhar olmuş, moral kapasitesi alabildiğine doldurulmuş, kadro genişliği büyük ölçüde hazır ve nazır duruma gelmiş, taraftar sayı ve desteği sağlanmış, hava ve sahanın mükemmelliği avantajlarının eskortluğunda çıktı sahaya.

Maç için Papara Park’a gidenlerin de ekran karşısında bağdaş kuranların da "haticesi" seyir zevki veren, hırslı, baskılı ve dik oyun "neticesi" açık ara skor üstünlüğü biçimindeydi.

Takımımız maalesef işin sadece netice kısmını cebren elde edebilmiş ve sevenlerinin temaşa zevkine tuz biber serpmiştir. Bordo mavili camianın dün gece mutlu olduğu tek aksiyon Ounachu’nun attığı sıra dışı goldü.

Peki, dün gece müsabaka sırası ve sonrasında canımızı sıkan mevzular nelerdir?

Öncelikle futbolcularımızı motive göremedik. Bir kısmı Fenerbahçe galibiyeti ile sezonun kurtarıldığı, bittiği moduna gark olmuş. Bazıları milli formaya layık görülmenin heyecanı, fırsatı ve doymuşluğuna kapılmış. Milli aradaki tatil programına sağ(!) salim ulaşabilme hedefinde olanların da varlığı motivasyon arızasına etki yapmıştır kanaatindeyim.

Mehmet, Baniya, Denswil ve Larsen’den oluşan müdafaa bloğu rakip ve saha donelerinden bağımsız hücum atraksiyonlarına dahil olamıyor, destek veremiyor. Üstüne iki altı numaralı oyun zaruretinin, bence şart, getirdiği mazeret de eklenince hücum ve skor üretimi ağlayamıyoruz.

Avcı Hocamızın ilk yarıda Mendy’yi sekiz numara pozisyonunda oynatma komedisini anlayan beri gelsin. Hocam şayet tek altılıyı(!) tutturacaksan bu ya Berat ya da Mendy olur. Ama iki sekizli istiyorsan itibardan pardon Bakasetas’tan tasarruf yapmamalısın.

Sistem ve oyun birlikteliği izafiyeti üzerine kariyer inşa eden Sayın Avcı’nın sekiz numara ile sahaya sürdüğü Mendy’yi Berat oyundan alınınca ön liberoya, Baniya kenara çekilince stopere, Mehmet Can sakatlanınca sağ beke göndermesi hiç yakışık almamıştır.

Hocamızın esas canımızı sıkan, şöyle böyle değil, icraatı maç akabinde yayıncı kuruluşa verdiği beyanattı. Konyaspor’un attığı gole zemin hazırlayan Mehmet Can ve Baniya’yı spor meydanında infaz etmek, acemi ve kalite fakirliği ile etiketlemek de neyin nesi! Yapma Hocam! Yapamazsın Hocam! Sen Burak Yılmaz değilsin. Sen bu ülkede saygı ve kabul gören, spora felsefe ilave edebilen, taklit ve takip edilen kişisin. Yen kırılır evet ama kol içinde kalır. Birileri de sana, oyunun tamamında başabaş belirli bölümlerinde bariz üstün oynayan Konyaspor’un kadro kalitesini hatırlatır ve Hakan Keleş’in katkısını sorarsa haklı olmaz mı?

Yine Mehmet Can'ımızı sıkmamıza vesile oldu. Oynadığı ilk maçlarda hırsı, çabukluğu ve çevikliği ile umudumuzu kabartan bu genç oynadıkça gelişmeye değil gerilemeye revan olmuş. Hem Fenerbahçe hem de Konyaspor maçlarında rakiplerimize gol pozisyonu ikramları ile bizi üzmeye ve şaşırtmaya devam ediyor.

Bir galibiyetin ardından bu kadar ense karartmak gereksizdi diyorsanız Ounachu’nun attığı efsane golün ve üç puanın keyfini de tadabilirsiniz elbette.

Maçın hakemi uzatma dakikalarındaki seyirci baskısı dışında hatasız bir yönetim gösterdi. Hem kendisini hem Konyaspor’u ve özellikle yetmiş numaralı futbolcusunu tebrik ediyorum.

Bir tebrik de doksan dakika hiç susmayan doğu alt tribün sakinlerine…